انذار منافقان (قرآن)در آیات قرآن خداوند به منافقان هشدار داده است. دراین مقاله آیات مرتبط با انذار منافقان بررسی می‌شود. ۱ - انذار از آتش جهنمخداوند، انذاركننده منافقان از آتش جهنّم: ۱. «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى ما فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ وَ إِذا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهادُ؛ و از مردم، كساني هستند كه گفتار آنان، در زندگي دنيا مايه اعجاب تو مي‌شود، (در ظاهر، اظهار محبت شديد مي‌كنند) و خدا را بر آنچه در دل دارند گواه مي‌گيرند. (اين در حالي است كه) آنان، سرسختترين دشمنانند. و هنگامي كه به آنها گفته شود: از خدا بترسيد! (لجاجت آنان بيشتر مي‌شود)، و لجاجت و تعصب، آنها را به گناه مي‌كشاند. آتش دوزخ براي آنان كافي است، و چه بد جايگاهي است.» ۲. «بَشِّرِ الْمُنافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً؛به منافقان بشارت ده كه مجازات دردناكي در انتظار آنها است. » ۳. «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جامِعُ الْمُنافِقِينَ وَ الْكافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعاً؛خداوند در قرآن (اين حكم را) بر شما فرستاده كه هنگامي كه بشنويد افرادي آيات خدا را انكار و استهزا مي‌نمايند با آنها ننشينيد تا به سخن دگري بپردازند، زيرا در اين صورت شما هم مثل آنان خواهيد بود، خداوند منافقان و كافران را همگي در دوزخ جمع مي‌كند.» ۴. «إِنَّ الْمُنافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَ لَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيراً؛(زيرا) منافقان در پائين ترين مرحله دوزخ قرار دارند و هرگز ياوري براي آنها نخواهي يافت (بنابراين از طرح دوستي با دشمنان خدا كه نشانه نفاق است بپرهيزيد).» ۵. «وَعَدَ اللَّهُ الْمُنافِقِينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْكُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها هِيَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقِيمٌ؛خداوند به مردان و زنان منافق و كفار وعده آتش دوزخ داده، جاودانه در آن خواهند ماند، همان براي آنها كافي است، و خدا آنها را از رحمتش دور ساخته، و عذاب هميشگي براي آنها است.» ۶. «يَوْمَ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَراءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُوراً فَضُرِبَ بَيْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بابٌ باطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَ ظاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذابُ فَالْيَوْمَ لا يُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْيَةٌ وَ لا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْواكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلاكُمْ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ؛ روزي كه مردان و زنان منافق به مؤ منان مي‌گويند: نظري به ما بيفكنيد تا از نور شما شعله اي برگيريم، به آنها گفته مي‌شود: به پشت سر خود بازگرديد و كسب نور كنيد!، در اين هنگام ديواري ميان آنها زده مي‌شود كه دري دارد، درونش رحمت است و برونش عذاب! لذا امروز از شما غرامتي پذيرفته نمي‌شود، و نه از كافران، و جايگاهتان آتش است، و همان سرپرستتان مي‌باشد و چه بد جايگاهي است.» ۲ - انذار از فرجام شوماخطار خداوند به منافقان مفسد و تباه‌گر، از فرجام شوم آخرتى: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى ما فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ وَ إِذا تَوَلَّى سَعى فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْفَسادَ وَ إِذا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهادُ؛و از مردم، كساني هستند كه گفتار آنان، در زندگي دنيا مايه اعجاب تو مي‌شود، (در ظاهر، اظهار محبت شديد مي‌كنند) و خدا را بر آنچه در دل دارند گواه مي‌گيرند. (اين در حالي است كه) آنان، سرسختترين دشمنانند. (نشانه آن، اين است كه) هنگامي كه روي بر مي‌گردانند (و از نزد تو خارج مي‌شوند)، در راه فساد در زمين، كوشش مي‌كنند، و زراعتها و چهارپايان را نابود مي‌سازند، (با اينكه مي‌دانند) خدا فساد را دوست نمي‌دارد. و هنگامي كه به آنها گفته شود: از خدا بترسيد! (لجاجت آنان بيشتر مي‌شود)، و لجاجت و تعصب، آنها را به گناه مي‌كشاند. آتش دوزخ براي آنان كافي است، و چه بد جايگاهي است.» ۳ - انذار توسط پیامبراسلامپیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مأمور انذار منافقان، از عذابى دردناك: «بَشِّرِ الْمُنافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً؛به منافقان بشارت ده كه مجازات دردناكي در انتظار آنها است.» ۴ - انذار منافقان نجواگرانذار منافقان نجواگر از سوى خداوند، به جهنّم: «أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ... ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ ... ء أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوى ثُمَّ يَعُودُونَ لِما نُهُوا عَنْهُ وَ يَتَناجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ ... حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمَصِيرُ؛ آيا نمي‌داني كه خداوند مي‌داند ...، هيچگاه سه نفر با هم نجوي نمي‌كنند مگر اينكه خداوند چهارمين آنها است، ... آيا نديدي كساني را كه از نجوي نهي شدند سپس به كاري كه از آن نهي شدند باز مي‌گردند و براي انجام گناه و تعدي و نافرماني رسول خدا به نجوي مي‌پردازند، و هنگامي كه نزد تو مي‌آيند تو را تحيتي مي‌گويند كه خدا به تو نگفته است، و در دل مي‌گويند چرا خداوند ما را به خاطر گفته هايمان عذاب نمي‌كند؟ جهنم براي آنها كافي است! وارد آن مي‌شوند و بد جايگاهي است!» در شأن نزول آيه آمده كه یهود و منافقان با هم نجوا و به مؤمنان اشاره مى‌كردند. ۵ - پانویس۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۸۸، برگرفته از مقاله «انذار منافقان». |